Τα 36 μέλη της Συντονιστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που εκλέχτηκαν το Σάββατο | Left.gr

Τα 36 μέλη της Συντονιστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που εκλέχτηκαν το Σάββατο | Left.gr

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα: Θα κάνουμε το 2013 χρονιά ανατροπής

Ημερομηνία: 14/12/2012
Συγγραφέας: left.gr

Συνεδριάζει σήμερα Σάββατο 15 Δεκεμβρίου η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στον πολυχώρο «Κεραμεικός» (Κεραμεικού 58 και Μαραθώνος 13), με θέμα: «Συγκρότηση της Κ.Ε, Γραμματείας και άλλων οργάνων».

Οι εργασίες της Κ.Ε. άνοιξαν με ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ, Αλέξη Τσίπρα.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Συνεδριάζουμε για πρώτη φορά σήμερα μετά την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε ενιαίο, ενωτικό, δημοκρατικό και πολυτασικό φορέα της αριστεράς. 

Στον κομματικό φορέα κάθε δημοκρατικού και προοδευτικού πολίτη. 

Στο φορέα της ελπίδας και της ανατροπής. 

Οικοδομούμε ένα σύγχρονο αριστερό, δημοκρατικό, ριζοσπαστικό και συλλογικό κόμμα. 

Που, σύντομα, θα κληθεί από τον κυρίαρχο λαό να βγάλει τη χώρα από το καταστροφικό αδιέξοδο του Μνημονίου. 

Να οργανώσει τη βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση. 

Να δρομολογήσει την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. 

Όχι ως μία λευκή επιταγή από το λαό. 

Αλλά ως μια διαδικασία πραγματικής λαϊκής συμμετοχής. 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σήμερα κάνουμε ένα ακόμα βήμα μπροστά, υλοποιώντας την εντολή του λαού, να μετασχηματίσουμε τις δομές και τις διαδικασίες μας, ώστε να ανταποκριθούμε στην ιστορική ευθύνη.

Την ευθύνη να σταματήσουμε τη μνημονιακή καταστροφή και να ανοίξουμε νέους δρόμους δημιουργίας. 

Κάθε μέρα που περνάει είμαστε πιο έτοιμοι και πιο ώριμοι να αναλάβουμε την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου. 

Το διαπιστώσαμε και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. 

Το βιώνουμε και καθημερινά. 

Ο λαός ενώνεται με την Αριστερά. 

Ακουμπάει τις αγωνίες και τις προσδοκίες στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. 

Αλλά εμείς δεν εφησυχάζουμε. 

Θέλουμε να πείσουμε τους διστακτικούς και τους αναποφάσιστους. 

Να διαμορφώσουμε μαζί με το λαό το κυβερνητικό πρόγραμμα της δικής του κυβέρνησης. 

Συνθέτοντας – και όχι αθροίζοντας – δίκαια και βιώσιμα αιτήματα του κόσμου της εργασίας και του πολιτισμού. 

Σ’ ένα συνεκτικό, ρεαλιστικό και εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο ανατροπής. 

Πάταξης της διαφθοράς, της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής. 

Αποκατάστασης της Δημοκρατίας, της ισονομίας, της αξιοκρατίας, του κράτους δικαίου, της κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. 

Με στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.  

Συνεδριάζουμε, σήμερα, συντρόφισσες και σύντροφοι, μέσα στον κουρνιαχτό από τους αυτοαναφορικούς πανηγυρισμούς της δοσοεξαρτημένης συγκυβέρνησης Σαμαρά. 

Ένας Πρωθυπουργός που αποκαλεί τους υπό απόλυση υπαλλήλους της αυτοδιοίκησης προνομιούχους και τρομοκράτες.

Που εξαντλεί τον τσαμπουκά του εντός και υπογράφει άνευ όρων εκτός. 

Που αφήνει συνεργάτες του να εισηγούνται συγκατοίκηση του κόμματός του με τη Χρυσή Αυγή. 

Πρωθυπουργός, υπουργοί, οι δύο πολιτικοί ηρακλείς της συγκυβέρνησης – ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης – όλοι αλληλοσυγχαίρονται για την επιτυχία που μόνο εκείνοι βλέπουν. 

Πανηγυρίζουν γιατί οι εταίροι μας εδέησαν να καταβάλλουν, μέσα Δεκέμβρη τη δόση που βάσει της δανειακής σύμβασης που μόνο εμείς τηρούμε στο ακέραιο, έχοντας διαλύσει τη χώρα και τις αντοχές της κοινωνίας, θα έπρεπε να είχαμε εισπράξει από το περασμένο καλοκαίρι. 

Μιας σύμβασης που διαρκώς ανατρέπεται μονομερώς και αυθαιρέτως από τη πλευρά των δανειστών, αναβαθμίζοντας τις προϋποθέσεις εκπλήρωσής της. 

Και τώρα πανηγυρίζουν για το αυτονόητο, που έπραξαν οι δανειστές με καθυστέρηση έξι μηνών.

Απορεί ο λαός γιατί πανηγυρίζουν. 

Ο λαός που γνωρίζει τι τον περιμένει το 2013. 

Το έτος της πιο άγριας λιτότητας από την αρχή του μνημονίου. 

Ο λαός που έχει συνειδητοποιήσει ότι ο κ. Σαμαράς δεν είναι ο Άγιος Βασίλης της ανάπτυξης, όπως θέλει να εμφανίζεται. 

Άλλα ο Ηρώδης της μέσης ελληνικής οικογένειας. 

Που επιβάλλει φορολογική ποινή στα παιδιά. 

Ο εξολοθρευτής των μεσαίων στρωμάτων: της μισθωτής εργασίας και των μικρών ελεύθερων επαγγελματιών. 

Που εξαναγκάζει την πλειοψηφία μισθωτών και συνταξιούχων σε στάση πληρωμών προς το Δημόσιο.

Που επισφραγίζει τη χρεοκοπία του λαού. 

Που επιβραβεύει τους φοροφυγάδες. Και αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους ως προνομιούχους.

Η δανειακή δόση δεν σηματοδοτεί μια νέα αφετηρία. 

Αλλά επιταχύνει την αντίστροφη μέτρηση για τη συγκυβέρνηση Σαμαρά. 

Ο αυτόματος διορθωτικός μηχανισμός μικραίνει το χρόνο ανάμεσα στην αστοχία των μέτρων λιτότητας και τη δήθεν διορθωτική επιπρόσθετη λιτότητα.

 Δηλαδή, ανάμεσα στην αστοχία και την επανάληψη ακριβώς της ίδιας αστοχίας. 

Μικραίνει, όμως, ταυτόχρονα, και τον πολιτικό χρόνο αυτής της μοιραίας τρικομματικής κυβέρνησης. 

Στο τέλος του επόμενου Μαρτίου ένα μόνο δίλημμα θα υπάρχει: ή θα καταρρεύσει ο λαός και ο τόπος ή θα φύγει η συγκυβέρνηση της κατάρρευσης.

 Αλλά, μόνον ο λαός, με τον ειρηνικό ξεσηκωμό του, μπορεί και πρέπει να δώσει την αναγκαία λύση. 

Για ν’ ανοίξει ο δρόμος στην ελπίδα. 

Σε μια κυβέρνηση ευρείας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. 

Συντρόφισσες και σύντροφοι, 

 Η κυβέρνηση Χωρίς ίχνος σοβαρότητας πανηγυρίζει γιατί κέρδισε η ίδια λίγο ακόμα δανεικό χρόνο. 

Γιατί θα κάνει πρωτοχρονιά ως κυβέρνηση.

 Συσσωρεύει δανειακές υποχρεώσεις για μετά το 2022. Για να κερδίσει η ίδια χρόνο. 

Και η κυρία Μέρκελ τις εκλογές στη Γερμανία. Χωρίς να έχει εξαναγκαστεί να πει την αλήθεια στο γερμανικό λαό προεκλογικά. 

Ότι το Μνημόνιο απέτυχε. Και ότι όσο συνεχίζεται, το χρέος θα καθίσταται μη βιώσιμο. 

Πανηγυρίζουν με πυροτεχνήματα που σύντομα θα σκάσουν στο κεφάλι τους. 

Όπως εκείνο του κυρίου Σαμαρά. 

Ότι δήθεν «τους επόμενους μήνες θα ξεχρεώσουν ό,τι χρωστάνε στους πολίτες». 

Αγκαλιασμένοι με τα Μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής αναζητούν σανίδα σωτηρίας στις ενέσεις τεχνητής αισιοδοξίας. 

Μιλούν για ανάσα στην οικονομία από τη δανειακή δόση. 

Τους αμφισβητεί, όμως, ακόμα και ο κύριος Προβόπουλος. 

Ο οποίος ενημέρωσε την Τετάρτη την Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής ότι ούτε μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα υπάρξει ρευστότητα στην αγορά. 

Όχι μόνο ανάσα δεν θα υπάρξει στην οικονομία από τη δόση, αλλά ακόμα και η παροχή οξυγόνου θα ανοιγοκλείνει.

 Δηλαδή, περίπου, τα μισά από τη δόση θα πάνε στις τράπεζες για να χαθούν στους ισολογισμούς τους.

 Μόλις το 15% της συνολικής δόσης θα καλύψουν τις ανάγκες του προϋπολογισμού. 

Και αυτά σε τρεις δόσεις και υπό την απειλή νέων μέτρων. 

Αυτός είναι, άλλωστε, περίπου, ο μέσος όρος των δανειακών κεφαλαίων που διοχετεύθηκαν στην πραγματική οικονομία τα δυόμιση χρόνια των Μνημονίων. 

Από το σύνολο των μέχρι χθες, €142 δις, μόλις τα €19 δις αξιοποιήθηκαν για να μειωθεί το έλλειμμα.

Αυτό διαπιστώνει έκθεση της εταιρείας McKinsey & Company για την Ελλάδα στην κρίση, που παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες.

Για ποιον άλλον λόγο, όμως, εκτός από την προσωρινή πολιτική επιβίωσή της, πανηγυρίζει η δοσοεξαρτημένη συγκυβέρνηση; 

Για να κρύψει την αποτυχία της διαδικασίας επαναγοράς ελληνικών ομολόγων. 

Αυτής της «παράλογης, περιττής και άσχετης προς τη ρευστότητα» πράξης, όπως την χαρακτήρισαν, όχι εμείς αλλά οι Financial Times. 

Διαδικασία η οποία ενίσχυσε τον εκτροχιασμό του δημόσιου χρέους, αντί να συμβάλει στην αποκατάσταση της έστω και εικονικής βιωσιμότητάς του.  

Όπως την όρισε το Eurogroup στις 27 Νοεμβρίου. 

Στο 124% του ΑΕΠ το 2020. 

Που προϋποθέτει, από σήμερα και μέχρι τότε: μείωση του δημόσιου χρέους κατά €40 δις και αύξηση του ΑΕΠ κατά  €50 δις. 

Τη στιγμή που η υφεσιακή λιτότητα οδηγεί το ΑΕΠ σε ετήσια ρεκόρ συρρίκνωσης. 

Η αποτυχία της επαναγοράς, όμως, συνεπάγεται άμεση πρόβλεψη για ΑΕΠ 128% το 2020. 

Εξέλιξη που σημαίνει ότι, ένα μέρος αυτής της απόκλισης, ύψους, περίπου, €3 δις (1,5% του ΑΕΠ) θα πρέπει να καλυφθεί άμεσα με νέες περικοπές. Από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Η χρεοκοπία της κυβερνητικής πολιτικής είναι συνολική και συντριπτική. 

Αλλά η χρεοκοπία ξεκίνησε από τη δημοσιονομική διαχείριση και έχει εξαλλαγεί σε  κρίση θεσμών και Δημοκρατίας. 

Η συγκυβέρνηση νομοθετεί με τους σύγχρονους αναγκαστικούς νόμους των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. 

Που παραβιάζουν τη συνταγματικά κατοχυρωμένη διάκριση των εξουσιών. 

Και συγκροτούν το θεσμικό υπόβαθρο του «κράτους έκτακτης ανάγκης», που θέτει υπό την αίρεσή του τη Δημοκρατία. 

Πρόκειται για εν εξελίξει αντιδημοκρατική εκτροπή. Στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα αντιταχθεί με κάθε θεσμικά πρόσφορο μέσο. 

Συστατικό στοιχείο του «κράτους έκτακτης ανάγκης» είναι και η αδιαφάνεια και η διαφθορά.

 Ακόμα και ο Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου επελέγη. 

Γιατί, άραγε; 

Στην ετήσια έκθεσή της για τη διαφθορά σε όλον τον κόσμο το 2012, η διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια» («Transparency International»), κατατάσσει την Ελλάδα στην 94η θέση σε σύνολο 176 χωρών. 

Η Ελλάδα υποχώρησε κατά 14 θέσεις από την προηγούμενη κατάταξη και και βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με την Κολομβία. 

Υπόδειγμα αδιαφάνειας και έλλειψης νομιμότητας είναι το διαβόητο ΤΑΙΠΕΔ. 

Που έχει οριστεί να κάνει τη βρώμικη δουλειά στην εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Και πράγματι την κάνει. 

Επίκειται το ξεπούλημα του ΟΠΑΠ. 

Μιας κερδοφόρας δημόσιας επιχείρησης, που αποφέρει ετησίως έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων στο κράτος. 

Για ποιο λόγο πωλείται; 

Πως πωλείται; 

Με νομικό σύμβουλο για την αποκρατικοποίηση τη δικηγορική εταιρεία Freshfield. 

Η οποία συγχρόνως εκτελεί χρέη νομικού συμβούλου της αγγλικής εταιρείας διαδικτυακού στοιχηματισμού Betfair. 

Ενός από τους βασικούς ανταγωνιστές του Οργανισμού. 

Μια εταιρεία που προσέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τόσο το ελληνικό νομικό πλαίσιο για το μονοπώλιο της ΟΠΑΠ ΑΕ, όσο και τον πρόσφατο νόμο για τη ρύθμιση της αγοράς παιγνίων. 

Δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων εδώ;

 Ακόμα, όμως, και αν δεν υπάρχει τυπικό κώλυμα, δεν προκαλεί εύλογα ερωτηματικά αυτή η επιλογή;

Η πώληση του ΟΠΑΠ, με τον τρόπο και τις διαδικασίες που προχωρά, αποτελεί πράξη υπονόμευσης του δημόσιου συμφέροντος.

Στις σημερινές δε συνθήκες της κρίσης πράξη απιστίας και μειοδοσίας.

Αν ορισμένοι, επιμείνουν σε αυτό, μόνο και μόνο για να φτιάξουν τα νέα τζάκια της διαπλοκής.

Μόνο και μόνο για να τους κρατήσουν αυτοί με τη σειρά τους στην εξουσία, είναι γελασμένοι.

Δε πρόκειται να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια.

Λέμε ναι στις επενδύσεις για την ανάπτυξη, λέμε όχι στο πλιάτσικο.

Λέμε ναι  στους σοβαρούς επενδυτές και ιδιαίτερα στις δημόσιες επενδύσεις, λέμε όχι στους αετονύχηδες της διαφθοράς που βρίσκουν ευκαιρία, σαν άλλοι μαυραγορίτες της σύγχρονης εποχής να λεηλατήσουν το δημόσιο πλούτο, πάνω στα συντρίμμια της χώρας και του λαού.

Και τους προειδοποιούμε, θα λογοδοτήσουν.

Και απαιτούμε: Όλα στο φως εδώ και τώρα για τη πώληση του ΟΠΑΠ κύριοι του ΤΑΙΠΕΔ και κύριοι της κυβέρνηση.

Και αν δε τα δώσετε εσείς, θα τα βγάλουμε εμείς και πολύ σύντομα.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Η χρεοκοπία της κυβερνητικής πολιτικής είναι συνολική και συντριπτική. 

Αλλά η χρεοκοπία ξεκίνησε από τη δημοσιονομική διαχείριση και έχει εξαλλαγεί σε  κρίση θεσμών και Δημοκρατίας. 

Η συγκυβέρνηση νομοθετεί με τους σύγχρονους αναγκαστικούς νόμους των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. 

Που παραβιάζουν τη συνταγματικά κατοχυρωμένη διάκριση των εξουσιών. 

Και συγκροτούν το θεσμικό υπόβαθρο του «κράτους έκτακτης ανάγκης», που θέτει υπό την αίρεσή του τη Δημοκρατία. 

Πρόκειται για εν εξελίξει αντιδημοκρατική εκτροπή. Στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα αντιταχθεί με κάθε θεσμικά πρόσφορο μέσο. 

Συστατικό στοιχείο του «κράτους έκτακτης ανάγκης» είναι και η αδιαφάνεια και η διαφθορά.

 Ακόμα και ο Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου επελέγη. 

Γιατί, άραγε; 

Στην ετήσια έκθεσή της για τη διαφθορά σε όλον τον κόσμο το 2012, η διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια» («Transparency International»), κατατάσσει την Ελλάδα στην 94η θέση σε σύνολο 176 χωρών. 

Η Ελλάδα υποχώρησε κατά 14 θέσεις από την προηγούμενη κατάταξη και και βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με την Κολομβία. 

Υπόδειγμα αδιαφάνειας και έλλειψης νομιμότητας είναι το διαβόητο ΤΑΙΠΕΔ. 

Που έχει οριστεί να κάνει τη βρώμικη δουλειά στην εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Και πράγματι την κάνει. 

Επίκειται το ξεπούλημα του ΟΠΑΠ. 

Μιας κερδοφόρας δημόσιας επιχείρησης, που αποφέρει ετησίως έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων στο κράτος. 

Για ποιο λόγο πωλείται; 

Πώς πωλείται; 

Με νομικό σύμβουλο για την αποκρατικοποίηση τη δικηγορική εταιρεία Freshfield. 

Η οποία συγχρόνως εκτελεί χρέη νομικού συμβούλου της αγγλικής εταιρείας διαδικτυακού στοιχηματισμού Betfair. 

Ενός από τους βασικούς ανταγωνιστές του Οργανισμού. 

Μια εταιρεία που προσέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τόσο το ελληνικό νομικό πλαίσιο για το μονοπώλιο της ΟΠΑΠ ΑΕ, όσο και τον πρόσφατο νόμο για τη ρύθμιση της αγοράς παιγνίων. 

Δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων εδώ;

 Ακόμα, όμως, και αν δεν υπάρχει τυπικό κώλυμα, δεν προκαλεί εύλογα ερωτηματικά αυτή η επιλογή;

Η πώληση του ΟΠΑΠ, με τον τρόπο και τις διαδικασίες που προχωρά, αποτελεί πράξη υπονόμευσης του δημόσιου συμφέροντος.

Στις σημερινές δε συνθήκες της κρίσης πράξη απιστίας και μειοδοσίας.

Αν ορισμένοι, επιμείνουν σε αυτό, μόνο και μόνο για να φτιάξουν τα νέα τζάκια της διαπλοκής.

Μόνο και μόνο για να τους κρατήσουν αυτοί με τη σειρά τους στην εξουσία, είναι γελασμένοι.

Δε πρόκειται να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια.

Λέμε ναι στις επενδύσεις για την ανάπτυξη, λέμε όχι στο πλιάτσικο.

Λέμε ναι  στους σοβαρούς επενδυτές και ιδιαίτερα στις δημόσιες επενδύσεις, λέμε όχι στους αετονύχηδες της διαφθοράς που βρίσκουν ευκαιρία, σαν άλλοι μαυραγορίτες της σύγχρονης εποχής να λεηλατήσουν το δημόσιο πλούτο, πάνω στα συντρίμμια της χώρας και του λαού.

Και τους προειδοποιούμε, θα λογοδοτήσουν.

Και απαιτούμε: Όλα στο φως εδώ και τώρα για τη πώληση του ΟΠΑΠ κύριοι του ΤΑΙΠΕΔ και κύριοι της κυβέρνηση.

Και αν δε τα δώσετε εσείς, θα τα βγάλουμε εμείς και πολύ σύντομα.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Η χώρα βαδίζει προς το 2013 με τα σαφή σημάδια μιας εξελισσόμενης ανθρωπιστικής κρίσης. 

Οι αυτοκτονίες είναι η τραγική και διαρκής υπόμνηση. 

Οι νέο-άστεγοι, που είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Οι οποίοι από τη μια στιγμή στην άλλη έχασαν τα πάντα στη ζωή τους. Και τώρα δεν έχουν στέγη, εργασία, περίθαλψη, φροντίδα υγιεινής. 

Οι άνθρωποι, κυρίως, στη Βόρεια Ελλάδα, που δεν έχουν θέρμανση. Που κρυώνουν.

 Γιατί η συγκυβέρνηση, αντί να χτυπήσει το λαθρεμπόριο καυσίμων, στέρησε από τους ίδιους τη δυνατότητα αγοράς καυσίμων. 

Οι συνταξιούχοι και όσοι έχουν ανάγκη από φάρμακα. Που δεν τα βρίσκουν. Στις μισοάδειες φαρμακαποθήκες και στα κλειστά φαρμακεία. 

Από την εγκληματική εγκατάλειψη της περίθαλψης των ασφαλισμένων στον προβληματικό ΕΟΠΥΥ. 

Από μια επικίνδυνη συγκυβέρνηση. Που προεκλογικά τρομοκρατούσε τους πολίτες. Ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην εξουσία δεν θα είχαν φάρμακα. 

Και τώρα, που με τα τρία μνημονιακά κόμματα στην εξουσία δεν υπάρχουν φάρμακα, τρομοκρατεί και εκβιάζει τους φαρμακοποιούς. 

Οι άνεργοι του 1,3 εκατ. Από 355.100 άτομα το 2008. Και 878.300 το 2011.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Δεν πάει άλλο. 

Κάθε μέρα που περνάει, η χρεοκοπία του λαού γίνεται ολοένα και πιο φανερή και πιο επώδυνη. 

Κάθε μέρα που περνάει, με αυτήν τη μοιραία συγκυβέρνηση στην εξουσία, είναι μια χαμένη μέρα για την ανασυγκρότηση και το μέλλον αυτού του τόπου. 

Τώρα είναι η ώρα να πολλαπλασιαστούν οι κοινωνικές αντιστάσεις και αντιδράσεις. 

Τώρα είναι η ώρα να πλημμυρίσει η χώρα αλληλεγγύη. 

Και πρέπει να μπούμε στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης.  

Τώρα είναι η ώρα.

Να φύγει η συγκυβέρνηση της χρεοκοπίας του λαού. 

Να είναι το 2013 η χρονιά της μεγάλης ανατροπής. Με την κυβέρνηση του λαού, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στην εξουσία. 

Το 2013 θα είναι η χρονιά της μεγάλης ανατροπής.

Αυτή είναι η τελευταία συνεδρίαση της ΚΠΕ για το 2012. 

Σε λίγο, αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση των κυβερνώντων κομμάτων της Βραζιλίας και της Αργεντινής, θα αναχωρήσει για επίσημη επίσκεψη σ’αυτές τις δύο χώρες.

 Είναι μια επίσκεψη-δείγμα γραφής της δικής μας ενεργητικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. 

Θα επισκεφτούμε δύο χώρες, μέλη του G20 τις οποίες κατέστρεψαν και χρεοκόπησαν οι ομοϊδεάτες του κ. Σαμαρά. 

Χώρες τις οποίες ανέστησαν αριστερές και προοδευτικές κυβερνήσεις που αγνόησαν το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο.

Λαοί που πέταξαν από πάνω τους τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και βαδίζουν το δρόμο της ανάπτυξη και τις αξιοπρέπειας. 

Θα ακολουθήσει σειρά επισκέψεων σε ευρωπαϊκές και μη χώρες. 

Σε μια άλλη αντίληψη για την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που έχει ανάγκη η χώρα.

Μια αντίληψη που αντιπαρατίθεται με την πολιτική της διεθνούς απομόνωσης της Ελλάδας που έχει υιοθετήσει η συγκυβέρνηση Σαμαρά. 

Είναι η εναλλακτική απάντησή μας στη μονομέρεια και την υποταγή στη στρατηγική Μέρκελ για την Ευρώπη. 

Που θέλει την Ελλάδα ειδική οικονομική ζώνη μέσα στην Ευρώπη. 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η ώρα της αλλαγής πλησιάζει. 

Η ώρα της νέας ανάστασης του λαού μας έρχεται. 

Θα ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της ιστορίας.

 Θα αλλάξουμε το μέλλον, θα τους κάνουμε παρελθόν. 

Σας ευχαριστώ. Καλές γιορτές και καλή και παραγωγική νέα χρονιά. 

Θα κάνουμε το 2013 τη χρονιά της μεγάλης, της ιστορικής ανατροπής. Για το λαό και τον τόπο.

Αιώνας εμπορίου (Τάσος Λειβαδίτης)

Αιώνας εμπορίουH προσφορά κι η ζήτηση ρυθμίζουνε την κοινωνία
έλεγε ο μεγάλος αδερφός μου Mαρξ. Ένα μικρό, ανήθικο
εμπόριο
κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, κι η πιο κρυφή σου σκέψη ακόμα,
μεγάλα λόγια στις γωνιές των δρόμων, οι ρήτορες σαν τους
λαχειοπώλες
διαφημίζοντας όνειρα για μελλοντικές κληρώσεις
τα αισθήματα στο Xρηματιστήριο, στα λογιστικά βιβλία
δούναι και λαβείν, πίστωση, χρέωση,
ισολογισμοί, εκπρόθεσμες συναλλαγματικές, μετοχές,
χρεώγραφα
κι ας κλαίει αυτή η γυναίκα στο δρόμο, τί σημασία έχει;
«ζούμε σε μια μεγάλη εποχή», οι παπαγάλοι δεν κάνουν
ποτέ απεργία
μικροί, ανάπηροι μισθοί αγορασμένοι με νεκρές
περηφάνειες
γνώση αβέβαιη, πληρωμένη μ’ όλη τη βέβαιη νιότη σου,
βρέχει νομίσματα, οι άνθρωποι τρέχουν σαν τρελοί να τα
μαζέψουν
νομίσματα όλων των εποχών, ελληνικά, ρωμαϊκά, της Bαβυλώνας,
δολάρια ασημένια
η βροχή είναι πυκνή, ανελέητη, πολλοί σκοτώνονται
πλανόδιοι έμποροι αγοράζουνε τα πτώματα ― θα χρειαστούν
μεθαύριο
σαν ανεξόφλητες αποδείξεις της «μεγάλης μας εποχής»,
κι αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληρο
θησαυροφυλάκιο πόνου, για να τους αποσπάσω
απ’ τη φιλάργυρη αιωνιότητα, σαν τοκογλύφοι οι μέρες μας
μάς κλέβουν τη ζωή, τί ζέστη, θε μου, κι όμως βρέχει,
τί καιρός, μα δε θα μου τη σκάσετε εμένα, κύριοι,
είμαι ιδιοφυία στο είδος σας, πίστωση, χρέωση,
ο Pοκφέλλερ άρχισε
πουλώντας καρφίτσες. Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
προστατευτικό σπίτι
με τις πέτρες που μου ρίξατε
σ’ όλη τη ζωή μου.

Αλέξης Τσίπρας: Το μόνο καλά οργανωμένο λόμπι στην Ελλάδα είναι το λόμπι της φοροδιαφυγής | Left.gr

Αλέξης Τσίπρας: Το μόνο καλά οργανωμένο λόμπι στην Ελλάδα είναι το λόμπι της φοροδιαφυγής | Left.gr

ενημέρωση από την Γραμματεία της τοπικής οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Αγ. Παρασκευής

Συνεδρίασε στις 8-12-12 σε πλήρη απαρτία η Γραμματεία που εκλέχτηκε στις 24-11-12

Μετά από ανταλλαγή απόψεων και συζήτηση αποφασίστηκαν ομόφωνα τα παρακάτω:

• Γραμματέας-συντονίστρια ανέλαβε η σ. Τούλα Καλογερά
• Έγινε ένας γεωγραφικός χωρισμός της οργάνωσης σε 4 τμήματα, με καταμερισμό σε όλα τα μέλη της Γραμματείας, με στόχο να ενισχυθεί η επαφή μας με τα προβλήματα της κάθε γειτονιάς, τους κατοίκους, τα κινήματα και τους φορείς που δραστηριοποιούνται εκεί. 
• Οι σ/φοι και σ/σες κάθε τμήματος, εκτός την ευθύνη της εν γένει παρουσίας της οργάνωσης και του κόμματος στην περιοχή τους (πολιτική-οργανωτική δράση, ενημέρωση-προπαγάνδιση-κινητοποίηση κλπ) θα πρέπει να συνέρχονται κατά διαστήματα  και να αναλαμβάνουν δράση σε φορείς-κινήματα για διάφορα τοπικά ή και γενικότερα προβλήματα της περιοχής τους. Στόχος πρέπει να είναι κάθε τμήμα να γνωρίζει και να παρεμβαίνει σε οτιδήποτε "κινείται" στο χώρο του.  

1. Άμεση σύγκληση (την Τρίτη 18-12-12) Ανοικτής ολομέλειας της οργάνωσης, στις 7μμ   στο 3ο Γυμνάσιο Κοντόπευκου (πίσω από τον Άγ. Δημήτριο) με θέματα : α)την πολιτική συζήτηση για τις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης και β) την οργάνωση πολιτικών δράσεων (πχ. εξόρμηση ενημέρωσης για πολιτική συγκυρία, στόχους ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αναγκαιότητα οργάνωσης για  Ανατροπή κλπ), όπου θα συνεχιστούν οι εγγραφές νέων μελών. (Υπενθυμίζουμε ότι, οι εγγραφές γίνονται αυτοπροσώπως, γιαυτό όσοι σ/φοι ή σ/σες παίρνουν αιτήματα για εγγραφή χειρόγραφα ή ηλεκτρονικά, να καλούν αυτά τα υποψήφια μέλη στην αμέσως επόμενη μάζωξη της οργάνωσης, είτε είναι συνέλευση ή συνεδρίαση τμήματος, μέχρι τουλάχιστον να λειτουργήσουν τα γραφεία)
2. Την οργάνωση από Γενάρη Ανοικτών συζητήσεων για θέματα που μας έχουμε αποφασίσει σε προηγούμενες συνελεύσεις, όπως,  οι δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και το μεταναστευτικό.

Τούλα Καλογερά.

Λαϊκιστικός και τεχνοκρατικός λόγος στις παρυφές της Αριστεράς

Λαϊκιστικός και τεχνοκρατικός λόγος στις παρυφές της Αριστεράς  
(αναδημοσίευση από την ΑΥΓΗ της Κυριακής)
της Λινας Θεοδωρου και του Φανη Παπαγεωργιου

Ο πολιτικός λόγος, στην περίοδο της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, εμφανίζεται συχνά με τη
μορφή ενός διπόλου: σχηματικά, στο ένα άκρο τίθεται ο λαϊκισμός και στο άλλο ο «ορθός λόγος» και
ο τεχνοκρατισμός. Θεωρούμε ότι και οι δύο παραπάνω προσεγγίσεις έχουν κοινές μεθοδολογικές
αφετηρίες και πολιτικές απολήξεις. Ας τις δούμε, σε αδρές γραμμές.
Από τη μία, ο λαϊκισμός μπορεί να αναχθεί σε ένα σχήμα που λέει «ο λαός ξέρει» και αυταξιακά έχει
εγγεγραμμένη την έννοια της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, μιλώντας από τον λαό για τον λαό,
καταλήγοντας να εμφανίζεται, χονδροειδώς, ως λαϊκό αίσθημα. Αυτός ο πολιτικός λόγος εκφράζεται
προνομιακά από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, αλλά και τμήματα της Αριστεράς, έχει στοιχεία
αντιιμπεριαλισμού, συνεχείς αναφορές στο έθνος και ομοιότητες με τον λόγο του ΠΑΣΟΚ του 1980.
Βέβαια, ας σημειωθεί ότι υπάρχουν πολλές εκδοχές λαϊκισμού· ορίζοντας τον λαϊκισμό με αυτό το
σχήμα τον τοποθετούμε σε αντιδιαστολή με την έννοια του αριστερού λαϊκισμού όπως έχει αναλυθεί
μεταξύ άλλων, λ.χ., από τον Νικόλα Σεβαστάκη: «Από την άλλη, η λαϊκή έκκληση της Αριστεράς
φέρει μαζί της κάτι ουσιωδώς αντιδημαγωγικό και “διανοητικό” μαζί της. Εμπεριέχει δηλαδή μια
ηθική και πολιτισμική απαίτηση, το κάλεσμα για απομάκρυνση του λαού από τις αυθόρμητες
δοξασίες, από την αυτονόητη “λαϊκή ιδεολογία”» (N. Σεβαστάκης, «Το πιο δύσκολο στοίχημα.
Σκέψεις με αφορμή τις γαλλικές εκλογές», «Ενθέματα», Η Αυγή, 29.4.2012).
Από την άλλη, ο «ορθός λόγος» --συχνά με τη μορφή του τεχνοκρατισμού--υπονοεί ότι ο λαός δεν
ξέρει τι είναι καλό γι’ αυτόν και πρέπει κάποιοι άλλοι να μιλήσουν για τον ίδιο και τα πραγματικά
συμφέροντά του. Κεντρικά εργαλεία, εδώ, η έννοια των μεταρρυθμίσεων και η «μυωπία» (όρος με τον
οποίο οι κυρίαρχοι αναλυτές περιγράφουν την τάση του λαού να βλέπει μόνο το βραχυπρόθεσμο
συμφέρον του, αγνοώντας το μακροπρόθεσμο). Εκτός από την τρικομματική κυβέρνηση, αυτή την
οπτική τείνουν να υιοθετήσουν και τμήματα της Αριστεράς, κυρίως με το σκεπτικό ότι βρισκόμαστε
εν μέσω οικονομικής κρίσης, αλλά και με το σκεπτικό ότι, αφού εγκαλούμαστε σε τέτοια ερωτήματα,
πρέπει να έχουμε έτοιμες απαντήσεις.
Θεωρούμε ότι και οι δύο προσεγγίσεις δομούνται πάνω σε μια στατική αντίληψη για την κοινωνία και
τοn λαό: παρά τις πιθανές αντιφάσεις, ο λαός γίνεται αντιληπτός με όρους ομοιογένειας και
στατικότητας. Και στις δύο, έχουμε μια από τα πριν γνωστή λαϊκή βούληση, δεδομένη, που
εμφανίζεται ως εταίρος στην κοινωνική κίνηση, σχετικά αμετάβλητη, η οποία σε καμία περίπτωση δεν
μπορεί να γίνει μοχλός κοινωνικής μεταβολής, αλλά απλώς ενσωματώνει μεταβολές στο κοινωνικό
πεδίο.
Ειδικότερα, στο πλαίσιο του συντηρητικού λαϊκισμού, ο λαός εμφανίζεται με όρους μεσσία και
τιμωρού (βλ., λ.χ., τις δηλώσεις Στ. Παναγούλη) που θα διώξει την τρόικα-κατακτητή και θα σώσει
τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, εξασφαλίζοντας το μέλλον των παιδιών τους. Στο ίδιο πλαίσιο, ο
πολιτικός λόγος δεν πρέπει να αμφισβητεί τις υποτιθέμενες αξίες των Ελλήνων -- είτε αυτές
εκφράζονται στην υπόθεση των οροθετικών είτε στο ζήτημα της οικονομικής κρίσης, που θα κάνει τα
παιδιά μας ομοφυλόφιλους και θα αφήσει τα κορίτσια μας ανύπαντρα (βλ. δηλώσεις Μιχελογιαννάκη).
Από την άλλη, στο τεχνοκρατικό σχήμα, ο νεοφιλελεύθερος τεχνοκράτης --ή ο ριζοσπάστης
ετερόδοξος-- τραπεζίτης εμφανίζεται ως από μηχανής θεός, που θα σώσει την Ελλάδα και τον
ελληνικό λαό, μέσω του σωστού μείγματος δημοσίων οικονομικών.
Η πρώτη εκδοχή συσκοτίζει τα πολιτικά υποκείμενα και εμφανίζει αυτόκλητους εκφραστές της λαϊκής
βούλησης, μεταθέτοντας σε έναν απώτερο χρόνο το πώς αυτός ο «κυρίαρχος» λαός μπορεί να έρθει
στο προσκήνιο, με ποιους τρόπους μπορεί να αποκτήσει κομβικό ρόλο στην πολιτική διαμάχη αλλά
και με ποιες ουσιαστικές διαδικασίες. Η δεύτερη εκδοχή, ανάλογα με το πολιτικό υποκείμενο που την
εκφράζει, εμφανίζει την οικονομία --πλήρως ή, έστω, επαρκώς-- αυτονομημένη από το κοινωνικό και
το πολιτικό, κατά συνέπεια υπονοείται ότι διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία επικαθορίζουν το
όλο. Παράλληλα, και οι δύο εκδοχές ενθαρρύνουν μια αυξημένη αναφορά στο έθνος και την πατρίδα,
έννοιες που παραπέμπουν στην αφηρημένη ενότητα και αδιαιρετότητα του συγκεκριμένου σώματος
υποκειμένων. Και οι δύο βασίζονται σε στερεότυπα, τα οποία σκόπιμα αναπαράγουν, εμμένοντας σε
ιστορικές αναλογίες, προκειμένου να κάνουν τον λόγο τους ηγεμονικό.
Οι «τεμπέληδες Έλληνες», το «ελληνικό DNA» και η «ελληνική ψυχή» που αντιστέκεται ανέκαθεν
στους «ξένους» είναι μερικά τέτοια στερεότυπα. Έτσι, οι αναφορές στις ιστορικές αναλογίες του
(νέου) ΕΑΜ μπορεί να οδηγούν στο κάψιμο ναζιστικών σημαιών κατά τις διαδηλώσεις εναντίον της
άφιξης Μέρκελ. Ειδικά ο λαϊκίστικος λόγος είναι ηθικοπλαστικός, εμφανίζοντας διχοτομικά καλούς
και κακούς, καλούς πατριώτες και κακούς ξένους κ.ο.κ. Από την άλλη, ο «ορθός λόγος» που
εμφανίζεται στην έντονα ηθικοπλαστική ρητορική του ΚΚΕ επικαλείται το ότι δεν είμαστε έτοιμοι να
κυβερνήσουμε· ενέχει μια αφηρημένη έγκληση στην τιμιότητα και την ειλικρίνεια απέναντι στον
κόσμο της Αριστεράς, δημιουργώντας μια συνεχή ματαίωση για ένα απώτερο μέλλον ετοιμότητας.
Στο πολιτικό λόγο που πρέπει να διαμορφώσει και να αρθρώσει η δική μας Αριστερά θεωρούμε ότι οι
δύο αυτές όψεις του πολιτικού λόγου δεν χωράνε· θεωρούμε μάλιστα ότι, για τους δικούς της λόγους
η καθεμιά, συρρικνώνει την έννοια της δημοκρατίας, εμφανίζοντάς την η μεν πρώτη ως αυτονόητη και
εγγενή στον λαό και η άλλη ως ήσσονος σημασίας. Αντίθετα, στον δικό μας λόγο η δημοκρατία
πρέπει να είναι ζητούμενο κάθε στιγμή και σε κάθε έκφανση του πολιτικού.
Η πολιτική δεν μπορεί να συρρικνώνεται στο ποιος/α θα καταφέρει να πει το καλύτερο τσιτάτο, ή
ποιος/α θα καταφέρει να διατυπώσει το πιο επεξηγηματικό απλουστευτικό σχήμα που γίνεται
κατανοητό από τον λαό. Πιστεύουμε, μάλιστα, ότι μέσω μιας τέτοιας αντίληψης για την πολιτική και
τη δημοκρατία στρώνεται, εν τέλει, ο δρόμος για την Χρυσή Αυγή, η οποία αναμφίβολα υπερέχει σε
ικανότητα να εμφανίζει καλούς και κακούς, τιμωρούς και στερεότυπα, μετατρέποντας την πολιτική
ένα συνονθύλευμα απλουστευτικών σχημάτων.
Αντίθετα, η κεντρική πολιτική εκφώνηση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνδέεται με τη μαγιά των
συζητήσεων της κάθε συνέλευσης, δημιουργώντας ιμάντες δημοκρατίας και λαϊκής συμμετοχής, να
διαπαιδαγωγεί με βάση τις αριστερές αξίες και την κριτική σκέψη, και να διαπαιδαγωγείται από την
καθημερινότητα και τις ανάγκες των εργαζόμενων. Πρέπει, ακόμα, να εκφέρει λόγο αντιδημαγωγικό
και σκεπτόμενο, να προτάσσει ένα θετικό όραμα για όλους τους εργαζόμενους, να υπερβαίνει το
καταναλωτικό πρότυπο, διαμορφώνοντας μια κουλτούρα αλληλεγγύης και συμμετοχής, των
συνεταιρισμών, της απο-εμπορευματοποίησης, της ολιγαρκούς αφθονίας, χωρίς τον φόβο της
«απογοήτευσης των μαζών» -- παράμετροι, όλες αυτές, που αναγκαστικά προϋποθέτουν και μια άλλη
αντίληψη για το περιβάλλον. Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι, στο επίπεδο του κοινωνικού,
απαιτείται μια ριζική επαναθεμελίωση του κοινωνικού κράτους.
Τέλος, ως βασικός άξονας της ανάλυσης και της δράσης μας, δεν μπορεί να απουσιάζει το πεδίο της
δόμησης των φύλων και της σεξουαλικότητας. Ιδίως σε μια συγκυρία που οι εκδοχές του κυρίαρχου
λόγου αξιώνουν να επαναδιαπραγματευθούν τα πεδία αυτά και να εκμεταλλευτούν τις υπάρχουσες
συντηρητικές δομές της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί είναι εμφανής πλέον η επιστράτευση ενός
νεοσυντηρητισμού, που αποπειράται να αποτελέσει συγκολλητικό ιστό, την εποχή της διάρρηξης της
κοινωνικής συνοχής, και διοχέτευσης της εκμετάλλευσης.
Η δική μας Αριστερά οφείλει να «εγκαλεί» και να αναδεικνύει τα νέα αριστερά κινήματα, να
υποστασιοποιεί τις ομάδες που βρίσκονται εντός αυτών των κινημάτων, με εργαλείο την ανάλυση για
τις κοινωνικές τάξεις, ανεξαρτήτως από το αν τα κινήματα αυτά είναι μειοψηφικά μια δεδομένη
στιγμή, να κυκλώνει το πραγματικό. Οφείλει να πάρει αποστάσεις από όλες τις όψεις του πατριωτικού
λόγου και να επερωτά τον εαυτό της ως αυθεντικό εκφραστή των συμφερόντων των εργαζόμενων
τάξεων. Άλλωστε, ενάντια στα απλουστευτικά σχήματα, μπορούμε να αντιπαραθέσουμε την τομή και
την ασυνέχεια στην κοινωνική κίνηση.
[Σχόλια και συζήτηση για το άρθρο στο ιστολόγιο των Ενθεμάτων]
Η Λίνα Θεοδώρου και ο Φάνης Παπαγεωργίου είναι μεταπτυχιακοί φοιτητές, μέλη στους Νέους/Νέες
ΣΥΡΙΖΑ

Πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο δημοσκοπήσεις! | Left.gr

Πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο δημοσκοπήσεις! | Left.gr